pochwycić

pochwycić
pochwycić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, pochwycićcę, pochwycićci, pochwycićchwyć, pochwycićcony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'szybkim ruchem wziąć coś do rąk, zębów (o zwierzętach); chwycić, złapać, porwać za coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pochwycić za broń. Pochwycił piłkę w locie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pojmać, złapać, schwytać; rzadziej też: porwać ze sobą, uprowadzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zwiadowcy pochwycili jeńca. Policja pochwyciła przemytników, furgonetkę ze zrabowanym łupem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zauważyć, spostrzec, usłyszeć, pojąć coś; też: odebrać jakiś sygnał, zdołać coś umiejscowić (na przyrządach) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kątem oka pochwycił jej zdumione spojrzenie. Pochwycić uchem jakiś szmer. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • pochwycić — dk VIa, pochwycićcę, pochwycićcisz, pochwycićchwyć, pochwycićcił, pochwycićcony 1. «wziąć, ująć; złapać za coś» Pochwycić kogoś za rękę. Pochwycił stojącą w kącie strzelbę. Pochwycił syna w ramiona, w objęcia. ◊ Pochwycić władzę, rządy, ster… …   Słownik języka polskiego

  • język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

  • przechwycić — dk VIa, przechwycićcę, przechwycićcisz, przechwycićchwyć, przechwycićcił, przechwycićcony przechwytywać ndk VIIIa, przechwycićtuję, przechwycićtujesz, przechwycićtuj, przechwycićywał, przechwycićywany 1. «zabrać coś, co jest przeznaczone dla… …   Słownik języka polskiego

  • ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …   Słownik języka polskiego

  • schwycić — dk VIa, schwycę, schwycićcisz, schwyć, schwycićcił, schwycićcony 1. «chwytając ująć coś lub kogoś, wziąć gwałtownie; złapać, pochwycić» Schwycić laskę a. za laskę. Schwycić piłkę. Schwycić kogoś w ramiona, za rękę, za kołnierz. Schwycić rybę na… …   Słownik języka polskiego

  • ucapić — dk VIa, ucapićpię, ucapićpisz, ucap, ucapićpił, ucapićpiony pot. «pochwycić, złapać, ująć» Ucapił go za rękę …   Słownik języka polskiego

  • schwycić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, schwycićcę, schwycićci, schwyć, schwycićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szybko złapać coś lub kogoś, wziąć coś gwałtownym ruchem do rąk, łap lub zębów (o zwierzętach);… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”